Vandaag mogen we uitslapen we vertrekken pas om 12:00 uur.

Komt dat ff goed uit, want het blijkt dat ik de F1 kwalificatie in Quatar gewoon op Vietnam TV kon bekijken om 00:00 uur, met daarbij het commentaar van Olaf Mol en Jack Plooy via Grandprix Radio. Helemaal top dus.

We spreke af om 8:45 uur te gaan ontbijten, als we wakker schrikken is het al 8:25 uur, gloeiende gloeiende, de wekker verkeerd gezet dus. Dus in Formule 1 tempo ons ochtend ritueel uitgevoerd. Als we dan toch op tijd in de ontbijtzaal zijn, dan komt onze reisleidster Jennifer ook binnen met een mondkapje op. Ze blijkt te zijn besmet met Corona……en er is nog een dame in ons gezelschap die zich ziek voelt en daarom ook maar zo’n kapje draagt voor de zekerheid.

Benieuwd of en wanneer de rest van de bus aan de beurt is. Is voor jullie lezers in ieder geval een mooie Cliff Hanger ;-(

Na het ontbijt zijn we nog een uurtje heerlijk wezen zwemmen in het gigantische zwembad bij ons Hotel.

Aangezien de afvoer van ons ligbad waarin we douchen het water ipv naar de riool naar onze badkamervloer afvoert, hebben we gisteravond onze handdoeken na het douchen ook als vloerdweil moeten gebruiken helaas. Omdat we anders met onze voeten in het water op het toilet moesten zitten :-) Ik kwam er daarmee achter dat een zwembad badlaken niet geschikt is om je lekker af te drogen na het douchen.

De route vandaag voert via de voormalige grens tussen Noord- en Zuid-Vietnam naar keizerlijk Hué. Op weg naar Hué brengen we een bezoek aan de Vinh Moc tunnels. Deze tunnels deden dienst als schuilplaats tijdens de oorlog. Je daalt hier tot 23 meter diep af in de grond via smalle lage tunnels. Ikzelf beperk mij tot het bekijken van de foto’s die Alie heeft gemaakt tijdens de gebogen wandeling, aangezien die Vietnamezen tijdens de Vietnamoorlog verlichting hadden met niet meer dan 100 Lumen, oftewel kaarslicht.

Als we weer zijn ingestapt in de bus, stopt deze na 50 meter alweer, iedereen er weer uit. Want hier zijn bomen te zien waaraan peperkorrels te zien zouden zijn. Behalve de zakjes met zwarte peperkorrels die ze hier peperduur :-) te koop aanbieden, geen peperkorrel gezien.

Als we dan bij de Voormalige grens tussen noord en zuid zijn, steken we te voet de Hien Luong brug over, die deel uitmaakte van de voormalige grens. Bij deze beroemde brug zien we ook de oude vlaggenmast, een klein oorlogsmuseum en een indrukwekkend monument

Iets verderop stoppen we ook nog bij een oorlogskerkhof met bijbehorend monument

Later op de dag arriveren we in Hué. We verblijven hier twee nachten.

We gaan eerst dineren, hierna is er een mogelijkheid om met een fietstaxi naar het hotel te worden gebracht, we besluiten deze optie ook te gaan doen.

We lopen eerst een paar minuten van de bus naar het restaurant. Het diner bestaat uit 6 gangen en smaakt weer prima. Na het eten staan de fietstaxi’s ons voor de deur al op te wachten. We worden dan ruim een uur in colonne door de drukke en mooie stad gereden. Af en toe ervaren we dit best als behoorlijk heftig, we worden links en rechts ingehaald en afslaan doen we gewoon ondanks dat er tegenliggers aankomen. Het verkeer hier in Vietnam is chaotisch voor onze begrippen, maar heb het idee dat iedereen er op rekent dat er voorrang genomen wordt. Of dat hier de regel is dat iedereen voorrang heeft op iedereen, m.a.w. zoek het maar uit:-).

We zijn nu in ons hotel op de 6e verdieping in het centrum en het is zaterdagavond, beneden is het een teringherrie van Techno muziek o.i.d. met continu dezelfde basdreun, en onze balkon deur en het raam sluiten niet goed af.

Morgen verder in deze stad