Vanmorgen weer om 6:00 uur opgestaan want om 6:45 uur kunnen we aanschuiven voor een licht ontbijt. Sommigen uit de groep volgen om 6:15 uur eerst nog een Tai Chi les, aangezien wij al super lenig zijn voor onze leeftijd laten wij deze buitenkans volgens sommigen, volledig aan ons voorbij gaan.Want direct hierna varen we naar een grot, Sung Sot Cave genaamd, om deze te gaan bezoeken.

Dat lichte ontbijt is overigens een compleet ontbijt, alleen de rijsttafel ontbreekt.

Voor mij mogen ze die ochtend rijst voor altijd verbannen overigens.

Die Fransen hebben hier een prima invloed gehad op het eetpatroon, zelfs croisantjes met jam en geroosterd brood met kaas en zelfs een omelet behoort tot de mogelijkheden.

Op naar de grot dus, met het kleine volgbootje worden we naar de wal gebracht.

We zijn niet de enige met dit idee overigens, ik schat in dat er minimaal nog 20 cruise boten liggen. Dit blijkt ook wel, in colonne lopen we de steile trappen op naar de grot. Als we dan na een pittige klim bij zo’n 32c in de grot aankomen blijkt het daar ondanks de spaarzame verlichting behoorlijk duister te zijn, en ongelijkvloers en glad. Aangezien ik wel een paar mooie groene ogen heb, doen die tegenwoordig niet meer zo goed waar ze voor bedoeld zijn, met name in het donker.

Dus ik aan de hand van Alie en met een headlamp van Berrie door de grot met de bekende Stalactieten en stalagmieten. Want mijn eigen lamp ligt in Nederland helaas.

Als we na een uurtje weer veilig buiten staan, gaan we weer aan boord.

Hierna kunnen we ons opfrissen en om 9:30 uur kunnen we alweer aanschuiven voor het Brunch menu. Berrie is helemaal tevreden want hier is behalve het eten voor normale westerlingen, wel het bijna complete rijsttafel gebeuren ook aanwezig.

Hierna alleen nog ff de genoten drankjes van 2 dagen afrekenen en dan kunnen we om 10:30 uur van boord. Het was een perfecte minicruise.

We stappen weer in de bus voor een rit van zo’n 280 km naar Ninh Binh.

Maar eerst maar wat geld pinnen, nadat we met 3 personen dit hebben uitgeprobeerd, zonder de minimaal verwachtte 2.000.000 Dong terug naar de bus. Want het werkt dus niet.

Op naar de volgende bank dan maar……en gelukkig we kunnen onze miljoenen aanvullen. Want een biertje kost hier toch al gauw 40.000 Dong.

Na de lange rit met een plaspauze gaan we met roeibootjes een rivier af, waarbij het de bedoeling is om ook door een grot te varen. Helaas is het waterpeil te hoog hiervoor. Dus blijft het bij alleen de rivier helaas. En Ls jullie nu denken dat we ons moeten inspannen met dat roeien, dat is niet het geval. Want we stappen steeds met 2 personen in zo’n bootje en er zit dan een vrouw in de boot die voor ons zal roeien, en dat doet ze niet met haar handen maar met haar voeten, kijk dit is nu het schoolvoorbeeld van de emancipatie van vrouwen. Echt een klusje dus voor mensen van het zwakke geslacht.:-) Aan het einde van de rivier proberen deze dames ons allerhande souvenirs te verkopen, het vervelende hierbij voor ons is dat we haar niet kunnen ontvluchten, ik ben nl Petrus niet, die kon volgens mij nl over water lopen.

Uiteindelijk heeft Alie toch maar een prul van een AliExpres waaier van het arme vrouwtje gekocht voor de aanbiedingsprijs van 50.000 Dong normaal kostte hij nl het dubbele vertelde de dame in foutloos Vietnamees :-) Deed mij natuurlijk best pijn, gezien dat de prijs van een biertje nog minder is:-). Vanaf zo’n 200 meter voor het einde van de roeitocht begon ze eindelijk voor ons verstaanbaar woordjes te brabbelen, nl Madame Tip, Tip. We begrepen uiteindelijk toch

niet wat ze bedoelde.:-)

Maar om jullie gerust te stellen, onze reisleidster heeft een bedrag uit onze fooienpot geschonken voor de hele groep van 10 bootjes.

Na dit avontuur heeft Tran nog een verrassing voor ons en lopen we naar een plek waar een drietal pagodes te zien zouden zijn waarvan de oorsprong mij door zijn Engels totaal is ontgaan. Overigens vind ik dit niet zo heel erg. Wat hij er ook niet bij verteld, is dat we hiervoor wel een behoorlijke klim via een aantal trappen moeten ondernemen. Alie blijft benden met nog een paar, ik en Berrie gaan wel naar boven, want dat zou worden beloond met een geweldig uitzicht. Als ik bij pagode nr 2 ben moeten we weer door een wat slecht verlichte grot. Ik besluit daarom de pijp aan Maarten te geven. Helaas kon ik de pijp maar ook Maarten zelf niet vinden, dus toen maar besloten om alleen weer naar beneden te lopen. Beneden aangekomen was een oud vrouwtje bezig om de toegangspoort af te sluiten, want het was inmiddels 17:00 uur en blijkbaar sluitingstijd. Een aantal gasten waren barg dat degenen die nog boven waren in de Pagode zouden moeten blijven slapen. Maar doordat wij Tran inlichtten hierover kon hij het probleem snel oplossen gelukkig. Vermoedelijk was het volgens Berrie wel zo dat Tran deze verrassing zelf al minimaal 10 jaar niet heeft bezocht, aangezien het beloofde uitzicht volledig werd belemmerd door een aantal hoge bomen.

De bus haalt ons daar weer op gelukkig dus terug lopen hoeft niet.

Dan rijden we naar een Restaurant voor ons earky diner. Voor ons niet perse early, aangezien wij thuis meestal ook rond half zes eten. ;-)

Het was een heerlijk dine, soep met daarna zo’n 5 verschillende gerechten met Kip, Beef en Vis en uiteraard rijst en salade. En verse watermeloen als dessert.

Hierna naar ons hotel gereden en ingecheckt, eindelijk onze koffer na 2 dagen weer terug, kunnen we eindelijk droge kleren aantrekken. Want je transpireert hier niet een klein beetje.

‘s Avonds op het terras nog een paar Saigon biertjes genomen.

Zo dit was was weer de dag van vandaag in vogelvlucht ;-). Het is inmiddels alweer 23:20 uur tijd voor ons bed. Want morgen om 5:45 loopt mijn Apple Watch af.