Dag 1 30 sept

Eindelijk, de vakantie is begonnen.

Berrie was vanmiddag al om 12:30 uur bij ons in Amersfoort om ons op te halen voor de rit naar Schiphol. Na een kopje koffie rond 13:00 uur vertrokken, je kunt tenslotte maar beter 2 uur te vroeg zijn dan 1 minuut te laat.

En dat laatste had zomaar gekund, want op de A1 passeerde ons een of andere idioot die al naar rechts kwam voordat hij ons voorbij was. Gelukkig was Berrie alert en wist naar rechts uit te wijken en tegelijkertijd zijn claxon te laten klinken, tegelijkertijd liet ik mijn (voor sommige reeds bekende) complete scheldwoorden vocabulaire de ruimte vullen. Gelukkig liep het net goed af.

Hierna de auto zonder deuken kunnen parkeren op Lang Parkeren en met de bijbehorende shuttle bus naar de vertrekhal gebracht. Kost een paar centen maar dan heb je ook wat.

Na het afgeven van de bagage, want inchecken waren we gisteren al een stief kwartiertje of 5 mee bezig geweest, nl nog nooit zo’n onmogelijke manier van inchecken meegemaakt. Als dat maar geen voorbode is voor de werkwijze en het serviceniveau van Turkish Airlines.

Nu op naar de safetycheck, gelukkig zijn de lange rijen op Schiphol blijkbaar verleden tijd, want we kunnen al snel onze rugzakken en inhoud van onze broekzakken op de scanner band kwijt.

Hierna wordt de rugzak van Alie en die van mij apart genomen voor een extra controle, natuurlijk….gek want onze achternaam staat er niet eens op

Hier blijkt een nieuwe medewerker te moeten worden ingewerkt en daar gebruiken ze onze bagage voor dus. Alie haar rugzak moet open en wordt volledig afgeveegd met een soort wattenstaaf van Olympische afmeting welke daarna door een of ander apparaat wordt gehaald en dat analyseert of zij wellicht drugs in haar bagage vervoerd. Uiteraard wordt er niets aangetroffen. Als ik aan de beurt ben inspecteert de jongeman de inhoud van mijn rugzak nog een keer samen met zijn instructeur op de monitor en de man legg hem uit dat hij mij aan moet kijken en dan moet bepalen of ik er betrouwbaar uitzie, en wat blijkt? Hij heeft zelden iemand gezien met een meer betrouwbaar uiterlijk en er is verder geen controle meer nodig. Kijk mijn dag kan dan al niet meer stuk.?

Op de borden zien we dat onze eerste vlucht naar Istanboel een uur vertraging heeft, dat begint al goed. We drinken een koffie als troost en wat later eet Berrie zelfs een stuk Pizza en we drinken daar ook maar ons eerste biertje van de vakantie, we hebben tenslotte nog een paar uur te gaan voor we zullen vertrekken om 19:15 uur.

Deze vlucht verloopt voorspoedig en als we dan rond 23:00 uur in Istanboel aankomen, blijkt onze aansluitende vlucht van 1:50 uur naar Hanoi ook al een uur vertraagd te zijn. Inmiddels is het 1 okt. en is dus eigenlijk dag 2 al begonnen en we moeten nog zo’n 17 uur voor we ons bedje kunnen opzoeken schat ik. Want vanavond hebben we een afspraak met een nichtje van Berrie, Anouk en Karl die in Hanoi wonen, om 20:00 plaatselijke tijd te gaan eten. Dan is het voor jullie lezers 1 okt 15:00 uur. Na alweer een kop koffie kunnen we rond 2:00 boarden. Uiteindelijk vertrekken we niet om 2:50 uur maar pas om 3:40 uur , bijna 2 uur te laat dus.

In dit vliegtuig hebben we overigens ook nog aanzienlijk minder been ruimte dan bij de vorige vlucht, is ook logisch omdat je hier geen 3,5 uur maar slechts 9 uur hoeft in te zitten.

Slapen in het vliegtuig lukt mij sowieso nooit, dus ben ik maar vast begonnen met dit ellenlange verhaal….maar goed dat zijn de meesten van jullie inmiddels wel gewend van mij. Je kunt je natuurlijk altijd nog afmelden.

Na aankomst in Hanoi werden we met een bus naar ons hotel gebracht in de oude wijk.

Onze reisbegeleider heeft besloten om het welkomstdiner een dag te vervroegen. Wat voor ons een probleem is omdat we een afspraak hebben met Anouk en Karl, daarom besluiten we hier niet aan deel te nemen. Anouk en Karl geven ons een prachtige wandeling door het oude centrum en rond het Turtle Lake en we zijn heerlijk met zijn 5en typisch Vietnamees wezen eten met stokjes en Incl de echte Vietnamese Loempia’s.

Het was geweldig, nu is het hier inmiddels 23:30 uur en we zijn wel toe aan wat slaap.

Dus hopelijk tot morgen.